1
Жыу на свеце марамой,
Быу ён рэзвы як каубой
Но аднажды вечарам
Ни случылась ничаво.
И рашыу тагда каубой
Изьмяниць свой вечар той,
И пайшоу на магазин -
Узяць там пузырок адзин.
Патаму шта пузырок
Аткрывае трэци зрок,
Эта двер у духоуны мир
Пралягае праз сарцир.
Выпиу той ён пузырок,
Но спакоицца ни смок -
И пашоу ён за другим
Ни пачысциу сапаги.
И кагда туда он шол
Друга он сибе нашол :
Ни сабаку, ни ката
А рагатага чарта.
Чорт жа той быу ни абычны...
З виду - очэнь ни прыличны,
Красны нос, рага и горб,
И на шэе пара торб.
Торбы очэнь были нада -
Для калбас и шыкалада,
Трэци зрок свой штоп кармиць.
Чорту ш нада как та жыць !
Раз рашыу ён атайци,
На минуту, ни на тры,
Ну и устрэциу там каубоя
Што бяжау сибе за пойлам.
Испугауся чорт рагаты:
《Прыглашаю на гарбату》.
《Нада усё нам апсудзиць
Што далей будзе - рашыць.
Вопшчэм, кажа яму чорт:
Прэдлажу цибе я торг,
Я цибе винца бутылку -
Ты ж душы мне палавинку.
А каубой жа ни дурак,
Кажа ён, ня проста так :
Ты давай мне дзьве бутылки,
И бяры дзьве палавинки !
Мне душа вець ни нужна,
Хоць ана усяво адна.
Чорт жа сагласіуся сразу,
І дастаў он дагавор,
Мужычок акінуў глазам,
І паставіў подпісь он.
Ну и кажа тагда чорту :
Нада дзела то абмыць !
Ёсць бухло ципер, а мне жа
Ну нияк аднаму пиць.
Напаиу таво он чорта,
Потым зняу з яго штаны
На сибя он их напялиу
Ни пачуу за то вины...
Ну а догавар канешна
Он у чорта атабрау,
Из яво он самакрутку
Пакруциу, и быу ён прау.
2.1
Чорт праснууся, аглянууся,
Попе холадна, да боляу,
Без штаноу яна замёрзла...
Дагавор прапау з каубоям.
.
І падумау тагда чорт:
"Нет, так, братка, не пайдзет
За твае усе нахальства
Я пажалуюсь начальству"
.
А начальства - хужэ сикхау
Люцыфер сам, между прочым
Усе баяцца яго вопшчэм,
Дажа клан дзявяты нинзяу !
.
І явіўся Дзьявал сам
Штоб адпомсціць за тот срам
Бедны чорт што перажыў
Так он сразу далажыў:
.
"Павялицель мой, Цар Цьмы,
Пацярау я вот штаны
Паимеу миня каубой
Да и догавар спёр твой."
Не пячалься, мой дружок
Мы вярнем шчас твой далжок
Эй вы, грэшнікі-паскуды
Вылязайце атаусюду
Будзем душу вазурашчаць
І пакажам Кузькі маць
2.2
Ну вярнемся мы к герою
Чортафілу і каўбою.
Наш герой искау каня,
За бадмогай шоб скакаць,
Попач быу вярблюд Василий,
Он яго рашыу седлаць
с крыка 《иии-хааа》 скоча быстра
И ис пазухи канистру
Дастае и выпивае,
чуда-зелье заливае
Тут яму на устрэчу Зеус
Он к няму на гору улез
《Я цябе хачу наняць,
Што бы мирам упрауляць》
《Ну, ты милы мой дружочак》-
Зеус каубою атвичау,
《Ты сваи штаны-героя,
зарас у трох местах парвау》
Но каубой напіўшысь сінькі
Стаў удруг волатам-асілкам
Скінуў Зеуса на зямлю
І скруціу, быццам зьмяю
Ты мой міленькі бажок
Будзеш мне ціпер дружок
Аддавай калчан мне молній
І мяне усягда ты помні
Зеус узмалиуся - АТПУСЦИ !
Пакажу цибе пуци
Штоп ат чорта убяжаць
И калчан магу атдаць.
Узяу у Зеуса ён калчан
И амброзии стакан
Хлопнуу ён адзиным залпам
Ну и далей паскакау
2.3
Скача на вярблюдзе вот
Наш гяройски абармот
Прыскакау к дзвярам салуна
И зашоу смачыць свой рот
Да и цяжка штота стала
Захацелася пажраць
Бо ведзь сала ужо дастала
Супу штолі пахлябаць?
Тут за стойкаю за барнай
Шлюх увидеу ён шыкарных
И пачуствавау любоу
У цэнтрэ чортавых штаноу
И забыу пра суп саусем
И пра голат, и пра гнеу
Чрэсла сильна задражали
Так, што аш сигару зъеу
Падашоў к падруге первай
Елі сьдзержывая нервы
І пытае чо па чом
І падёргвае плячом.
Милая мая вы дама
Выглядзиш ты ни упрама
А прайдзём ка у будуар
Дакажу, што я - гусар !
Німфа тут захахатала
Нежным голасам сказала
Прыхадзі чэрэз мінут пяць
Буду там цібя я ждаць
Ён заходзиць у будуар
Сняць у надзеждзе пеньюар
З цела ладнай маладзицы.
Ох, каубой шчас парэзвицца!
У цьме даходзиць да пасьцели.
Свет тушы и мацай дзверы!
Валасатая нага!
Ладна, можна инагда...
Пыла эта не атбила,
Но нямножачка смуцила.
Каубой уверх палезць рэшыу,
Губы у трубачку слажыу.
Зноу замешкауся чыво-та,
Запах, як ат Астарота.
Но ни видна ж нифига...
И нашчупау ён... рага.
Рэзка свет тут уключыуся
Фауст сразу асляпиуся
И папяциуся назад
Испугаушысь ва сто крат
Вець дзявица павярнулась,
Сняла маску, усмихнулась....
Аказауся гэта чорт !
"Ну да гробаны ш кампот !"
Ноги падкасились сразу
Бутта патчапиу заразу -
На каленях наш герой,
Прыняшчаснейшы каубой...
Чорт нядоуга так стаяу
Узау сядло, и плётку узяу,
И з умылкаю сваёй
Дау паняць, хто тут герой
Асядлау тагды каубоя
И давай яво хластаць
Паскакау на им ён у поле -
"Швыдче, швыдче ! Курва маць !"
А у поли том шыроким
Роу быу вырыты глыбоки,
Вось туды и паскакал -
У Ад там спратан быу партал.
Комментариев нет:
Отправить комментарий